Waarom we maandelijkse evenementen om brieven te schrijven nodig hebben

Degenen onder jullie die ooit een regelmatige briefschrijfbijeenkomst hebben georganiseerd, weten dat deze meestal slechts door een zeer beperkt aantal mensen wordt bijgewoond, en het aantal mensen dat regelmatig deelneemt is nog kleiner. De mensen die dergelijke evenementen bijwonen, zien vaak het nut niet in van regelmatig brieven schrijven of vinden het ingewikkeld en saai, en laten er geen ruimte voor in hun agenda.

Waarom blijven we deze evenementen toch organiseren, ook al is de respons van onze eigen medestrijders zo gering?

Laten we beginnen met het makkelijke deel. Bij schrijfacties gaat het erom ruimte te scheppen voor praktische solidariteit - je kunt naar een bijeenkomst komen en brieven schrijven aan de gevangenen (die je meestal niet persoonlijk kent, maar wel belangrijk vindt om te steunen). Vaak staan we er alleen voor wanneer we dergelijke steunbrieven schrijven of de communicatie onderhouden. Op de bijeenkomsten voor het schrijven van brieven zijn er mensen die advies kunnen geven over wat wel en niet in de brief kan worden geschreven en hoe je een relatie met een gedetineerde kunt opbouwen.

Dit is iets dat bij elk schrijfevenement ter sprake komt. Vaak schrijven mensen bij deze evenementen liever ansichtkaarten dan een langere brief en dat is prima. Briefkaarten zorgen niet voor langere communicatie, maar ze zijn belangrijk voor gevangenen om de strijdlust te behouden en om te zien dat mensen hen niet vergeten buiten de gevangenismuren.

Het opbouwen van een langere communicatie met een gevangene is altijd ingewikkeld. Het vereist veel toewijding, maar ook discipline. Slechts weinigen van ons hebben de tijd om onze kameraden direct na ontvangst van een brief te antwoorden. Meestal leggen we hem opzij en proberen we een tijdstip te vinden voor een later antwoord. Dit kan maanden aanslepen, wat voor mensen in de gevangenis anders aanvoelt dan voor velen van ons buiten de gevangenis.

Wij geloven dat schrijfacties een antwoord zijn op het constante probleem om tijd te vinden om brieven/boodschappen te schrijven aan onze kameraden achter de tralies. In plaats van meerdere uren in een drukke week te zoeken, kun je gewoon één keer per maand een specifieke datum plannen om met anderen in solidariteit geïnteresseerde medestrijders samen te komen en een antwoord te schrijven aan elke persoon die je wilt steunen. En zelfs als je niet veel antwoorden krijgt van je kameraden, bijvoorbeeld omdat de post traag is, kunt je hen nog steeds ansichtkaarten schrijven en het solidariteitswerk voortzetten.

Het schrijven van brieven moet een van de rituelen worden die altijd aanwezig zijn in de revolutionaire beweging. We hebben een aantal jaarlijkse gebeurtenissen waar we in elk geval op bedacht proberen te zijn: 8 maart is bijvoorbeeld een internationale dag van feministische strijd of 1 mei is een dag van arbeidersstrijd. Er zijn ook veel van deze rituele dagen in ons persoonlijk leven, gekoppeld aan belangrijke gebeurtenissen of sociale vieringen zoals verjaardagen of Nieuwjaar. Briefacties zijn een belangrijke uiting van solidariteit binnen onze gemeenschappen.

Daarom roepen wij onze strijdmakkers in verschillende delen van de wereld op om deze traditie in stand te houden en levend te houden ondanks alle uitdagingen en problemen. Solidariteit is een wapen dat altijd in goede staat moet worden gehouden en dat veel werk vereist. Schrijf brieven, schrijf kaartjes, steun de mensen in de gevangenissen!

Totdat allen vrij zijn
Anarchist Black Cross Dresden