“Antifascisme by heart” – Solidair met Lina!

Waarom de strijd tegen de staat en de nazi’s handenarbeid blijft.

Wij, anarchisten uit verschillende steden, volgen het verloop van de ‘129-zaak’ in Leipzig (1) op de voet en zijn volledig solidair. Eén persoon zit sinds november 2020 in voorarrest, een andere is op de vlucht en nog veel meer worden beschuldigd. Afgezien van de miserabele berichtgeving van de media, die ons niet verbaast, zijn wij nogal geschokt door de manier waarop over deze zaak wordt gesproken en de publieke (non-)positionering. Wij vragen ons af of het te wijten is aan de manier waarop er publiekelijk mee wordt omgegaan, dat er niet meer praktische solidariteit is met de gevangen Lina. Wij, althans, hebben het de afgelopen maanden moeilijk gehad om een duidelijk gevoel van solidariteit te ontwikkelen.
Wij willen hier een welwillende kritiek uiten op de behandeling van de huidige repressiezaak. Wij willen dat het milieu, maar ook alle mensen die zelf in diepe vijandigheid staan tegenover nazi’s, fascisten en de staat die al deze anti-menselijke shit produceert en bevordert, zich gesterkt voelen in hun strijd en, in het beste geval, deze voortzetten en intensiveren met een sociaal-revolutionair perspectief.

Waarom antifascisme en aanval bij elkaar horen en te allen tijde juist zijn

De lijst van aanslagen door fascisten is lang en wordt steeds langer: de aanslagen in Hanau en Halle, de NSU-moordenreeks, de oproeren in Rostock-Lichtenhagen en Erfurt, de brandstichtingen in Mölln en Solingen. Dit zijn enkele van de bekendste van de afgelopen 30 jaar. Nog niet genoemd zijn de honkbalknuppeljaren in de zogenaamde “Nieuwe Federale Staten” van de jaren ’90, die zo veel mensen zo lang, gedurende verschillende generaties, hebben getraumatiseerd.
Militairen en ambtenaren van de elite bevoorraden zich ijverig met voorraden munitie en organiseren zich als “preppers”. Een korte herinnering aan de zaak van de SEK (‘Spezialeinsatzkommando’) agent van Meck-Pom. Uiteindelijk werd hij veroordeeld tot 21 maanden voorwaardelijk, in de media behandeld als “een beetje vreemd” en bestempeld als een absoluut op zichzelf staand geval. In chats tussen de leden van de prepper-groep “Nordkreuz” werden radicaal-rechtse ideeën uitgewisseld, zoals de rechter tijdens het proces in deze zaak zei. Dit was echter niet relevant voor het proces.
Als we kijken naar de verslaggeving van vandaag, is het verhaal van de repressieve autoriteiten en het medialandschap vrij eenvoudig. “Blind aan het rechteroog” – het wordt altijd zo mooi gezegd – en deze uitdrukking lijkt hier heel toepasselijk.
Een domme klootzak die moordend door Hanau rent en 9 mensenlevens wegvaagt, een verwarde eenzame dader – niet georganiseerd…. ??? (2)
Dat verbaast ons niet bijzonder, ook al stoort het ons keer op keer. We weten wat we moeten denken van deze staat, zijn rechtssysteem en zijn autoriteiten. Ook wij hebben één of twee ervaringen opgedaan bij nazi-demonstraties of zijn hier en daar geconfronteerd met nazi-agenten. Wij denken dat veel mensen zich in deze ervaringen bevinden: Linksen/anti-fascisten of anarchisten als politieke tegenstanders en nog veel meer mensen die niet als “Duitsers” worden beschouwd en dagelijks met deze waanzin worden geconfronteerd.
Wij weten of hebben op ons eigen houtje geleerd dat wij niet kunnen berusten en vertrouwen op staatsstructuren. Een staat die moordt aan de buitengrenzen van Europa, die miljarden omzet maakt met zijn oorlogsmaterieel, een staat die nog steeds veel structuren uit het nazi-tijdperk in zijn systeem integreert. Gelijkheid en solidariteit zijn nooit en te nimmer verenigbaar met haar bestaan.
Daarom moet er nul komma nul rechtvaardiging zijn voor anti-fascisme.
Anti-fascisme in woord en daad is gewoon goed en is handenarbeid! Op elk moment en in elke vorm!

Schuldig noch Onschuldig of ook “Revolutionaire Solidariteit”.

Wij zijn zeer verheugd dat Lina zich niet bij de pakken laat neerzetten en elke samenwerking met de repressieve autoriteiten en de staat afwijst. Wij zijn van mening dat dit de juiste handelwijze is en wij willen nogmaals benadrukken dat het er niet om gaat wie wanneer wat heeft gedaan of niet! De repressieve autoriteiten beschuldigen haar ervan een sociaal revolutionair (links-extremist in de taal van de autoriteiten) en een antifascist van actie te zijn. De pers daarentegen probeert het beeld te schetsen van de aardige studente die danst op Miley Cyrus in een minirok en rode vingernagels en die als pedagoog/docent ook in dienst staat van de staat. Wij vinden de voorstellingen, de discussie over schuld en onschuld en ook het belang daarvan totale onzin en werkelijk volstrekt misplaatst. Niet alleen worden hier seksistische beelden gebruikt (misschien zelfs uit valse goodwill), maar ook de ernst en juistheid van directe aanvallen (ook gewelddadige) op nazi’s en fascisten wordt in twijfel getrokken en ondermijnd.
Onze taak, en ook een taak van solidariteit onder anti-fascisten, sociaal-revolutionairen, anarchisten, is het in hun continuïteit voortzetten en verdedigen van de acties, militantie en strijd. Voor ons houdt dit ook in dat wij bespreken en ons afvragen of de plaats, het tijdstip en de aard van een bepaalde actie passend en te rechtvaardigen zijn. Zeker, wij maken ook fouten hierin. Maar dat hoeven we niet, nee verkeerd, we mogen nooit de taak van opsporingsinstanties overnemen.
Zij en ook de rechterlijke macht zijn niet onze referentie van discussie. Wij moeten ervoor zorgen dat de mensen die nu rechtstreeks door de repressieve maatregelen worden getroffen, er goed aan toe zijn. Daartoe is het een belangrijke en grote taak om op verantwoorde wijze te zorgen voor onze gevangen kameraden en vrienden. Een andere is onze strijd voort te zetten, want de nazi’s zijn nog steeds goed georganiseerd en bewegen zich zelfverzekerd in hun gebieden.
Door de dubbelzinnige publieke communicatie is het voor ons moeilijk te begrijpen wat Lina en haar entourage willen. Wij zijn er echter zeker van dat het aanwakkeren van medelijden, het neerzetten van de getroffen persoon als een in feite onschuldig slachtoffer, geen wezenlijke manier van solidaire steun kan zijn. Als wij het zelf niet zijn, wie moet dan de noodzaak van onze strijd verdedigen?
De ervaring met vele gevallen van repressie leert dat het de rug van mensen zeer sterkt wanneer zij zien dat de strijd waarbij zij repressie ervaren, wordt voortgezet. Dus als men in dit geval consequent blijft optreden tegen nazi’s en andere autoritairen, als mensen voor de bajes demonstreren om hun afwijzing van juist die dingen te laten blijken, als mensen collectief met elkaar blijven omgaan, dan is dat praktische solidariteit.
Sectie 129 is in het leven geroepen om mensen te bespioneren, om mensen onder druk te zetten. Wanneer wij zeggen: “Het was haar/hem/hen niet”, zeggen wij op hetzelfde moment: “Het was iemand anders”. Het is niet nodig om deze verklaring af te leggen.
We weten wie we zijn! Als we duidelijk zijn over de keuzes die we maken, kunnen we elke moeilijke situatie met een rechte rug tegemoet treden. Het is super belangrijk in het geval van onderdrukking om niet het gevoel van eenzaamheid te krijgen. Het is belangrijk om niet ten prooi te vallen aan de indruk dat iemand op enig moment in zijn/haar/hun leven de “verkeerde” afslag heeft genomen.
Wij kunnen dit doen door acties te ondernemen die een glimlach toveren op het gezicht van onze metgezellen, door brieven te schrijven, affiches te maken, info-evenementen te organiseren, op te roepen tot demo’s tegen fascisten, of waar dan ook ons hoofd naar staat.
Het is niet nodig ons van woorden en daden te distantiëren of mensen in het licht van onschuld te plaatsen.
Wij zijn schuldig: omdat wij de staat willen afschaffen, omdat wij strijden tegen het fascisme en voor een leven zonder machtsstructuren.

Vrijheid en geluk voor Lina, de persoon op de vlucht en alle beschuldigden in het proces!

1 Lina is een antifasciste uit Leipzig die al sinds november 2020 vast zit en zowat als terrorist wordt behandeld. Meer informatie is te vinden via freiheitfuerlina.noblogs.org of wirsindalleantifa.rote-hilfe.de

2 Op 19 februari 2020 vermoordt de extreemrechtse racist Tobias Rathjen in Hanau 9 mensen in twee shisha-bars, daarna zijn moeder, en maakt dan zichzelf van kant. Dit is geen eenzaam geval, in tegenstelling: Duitsland kampt al jaren met nazi-aanslagen en extreemrechts racistisch geweld.